මතකයන්

පෝය සඳ අද්දර හිඳන්
ඔබ දෑසින් පෑ ඉඟි
පෑවා නෙක සොඳුරු සිත්තම්
හදේ රඳවා සිසිලසක්

හැමූ මද නල පවා වැතිරුවේ
නුඹේ සුවඳ දෙනෙත මත
කුංකුම අංජන විලස
සිසිල තවරා මුදුව

සෑ රදුන් අසබඩ හිඳන්
නෙතට එබෙමින් සෙමින්
ලගින් හිඳ පෑ සෙනේ
සදාකාලික මතකයක්

මන්දස්මිත දෙතොලගින්
පුබුදුවා නිල්නෙලුම්
දෝතින්ම පෑ අයුරු
හදේ රැඳී සෙනෙහසින්
පැතුමන් පතන්නට
බැඳී සෙනෙහෙ රකින්නට

දෙතැන හිටියත් එපුරවර
නුඹේ සෙනෙහෙ ගුණදම්
දැනුණි හද ගැඹුරටම
කඳුළු නංවා නෙතු අගට